Tatry Wysokie - część Tatr między Przełęczą Liliowe a Przełęczą Pod Kopą, która oddziela je od Tatr Bielskich. Od Tatr Zachodnich oddziela Tatry Wysokie Dolina Cicha. 25 szczytów tatrzańskich przekracza wysokość 2500 m. Najwyższe szczyty Tatr Wysokich: Tatry Wysokie - powierzchnia 341 km2, w granicach Polski - 81 km2. Główny grzbiet Tatr Wysokich, ciągnący się od Liliowego (1952 m n.p.m.), aż po Przełęcz pod Kopą (Kopské sedlo, 1749 m n.p.m.), liczy w linii prostej około 24 kilometrów długości. Wygiął się on wielkim łukiem, zwróconym wypukłością ku południowi, wskutek czego rozgałęzienia grzbietu daleko silniej rozwinięte są po stronie północnej, aniżeli po południowej. Głównymi krańcowymi szczytami Tatr Wysokich są Świnica (2301 m n.p.m.) na zachodzie oraz Jagnięcy Szczyt (Jahňaci štit, 2229 m n.p.m.) na wschodzie. Cały ten łańcuch podzielić można na dwie prawie równe części. Jedną z nich jest grzbiet od Liliowego po Polski Grzebień (Pol’sky hrebeň), biegnący od północnego-zachodu ku południowemu-wschodowi, drugą zaś grzbiet od Polskiego Grzebienia po Przełęcz pod Kopą ciągnący się od południowego-zachodu ku północnemu-wschodowi. Tatry Wysokie wyróżniają się zarówno znacznie większą wysokością szczytów i przełęczy, jak i charakterem bardziej zbliżonym do alpejskiego. Rdzeń Tatr Wysokich stanowi granit, tworzący szczyty niezwykle urwiste i strome o ścianach pooranych licznymi żlebami, bruzdami i szczelinami. Grzbiet Tatr Wysokich jest nagi i ostry, wyzębiony w niezliczone szczerby i fantastyczne iglice wielokrotnie łamie się i zakręca. Ogólny charakter tej części Tatr jest nadzwyczaj dziki i groźny.

Najwyższe szczyty Tatr Wysokich

1. Gerlach - 2655 m n.p.m.
2. Łomnica (Lomnický štit) - 2634 m n.p.m.
3. Lodowy Szczyt (L’adový štit) - 2628 m n.p.m.
4. Durny Szczyt (Pyšny) - 2623 m n.p.m.
5. Wysoka (Vysoká) - 2560 m n.p.m.
6. Kieżmarski Szczyt (Kežmarský štit) - 2558 m n.p.m.
7. Kończysta (Končistá) - 2538 m n.p.m.
8. Baranie Rogi (Baranie rohy) - 2526 m n.p.m.
9. Rysy - 2503 m n.p.m.